Rozdział 7

- Ehh... ja już jej całkiem nie ogarniam... - powiedziała zrezygnowana szatynka.

- A kto ją tam ogarnie. - Powiedziałem i od razu zarobiłem w ramię od Oli.

- Kiedyś dogadywałyśmy się wyśmienicie... ale od waszego pojawienia się wszystko się zmieniło - obdarowała mnie morderczym spojrzeniem.

- A niby dlaczego to nasza wina?? Może okres jej się zbliża - Dostało mi się jeszcze bardziej. No za co?

- Kretyn. - powiedziała tylko i zaczęła się kierować w stronę domu.

- Oj daj spokój! Moim zdaniem twoja siostra jest dziwna i tyle!!

- Sam jesteś dziwny! - krzyknęła zaraz przed wejściem do budynku.

A potem już jej nie było, bo weszła do środka.

Przyszła chyba pora i na nas.

-To chodźmy -  Zwróciłem się do Riker'a.

- Mamy tak Em zostawić samą?

- Poszła gdzieś... Po za tym my jakieś jej nianie?

- Nie, ale martwię się o nią...

- Daj sobie z nią spokój Romeo

- Jestem Rikeo...

- Nie ważne... Idziesz?

- Pójdę jej poszukać.

- Jak chcesz - Powiedziałem i skierowałem się w stronę domu.

Ola

Siedziałam sobie spokojnie w domu. Ross strasznie mnie wkurzył, gdy powiedział, że Emily jest dziwna. Jest normalniejsza od niego. Przynajmniej nikogo nie obraża. I jest moją siostrą.

Nagle usłyszałam pukanie do drzwi. Poszłam otworzyć i zobaczyłam Emily w towarzystwie Riker'a,

- Jesteście cali mokrzy! - Krzyknęłam przejęta.

- Bo pada deszcz - Powiedzieli oboje.

- No wiem przecież... Wchodźcie!

- Nie, nie będę wam siedział na głowie. Pójdę do siebie - Odezwał się Riker.

- Nie gadaj głupot! Jest ulewa!

- Nie mam wyboru, co?

- Pewnie że masz. Albo zostaniesz albo wystrzelę ci głowę pistoletem - powiedziałam przyjaźnie.

- Ona nie żartuje - Dodała od siebie Emily i poklepała go po ramieniu.

- Dobra... Wolę zostać.

- Idź się przebrać Em - Ona kiwnęła głową i zniknęła w swoim pokoju.

- To... Musimy pogadać Riker.

- O czym? - Zapytał lekko przestraszony.

- Co się tak trzęsiesz?

- Co? Ja? Wcale nie! O co chodzi?

- Chodźmy do mojego pokoju.

Chłopak bez żadnego słowa skierował się za mną. Gdy byliśmy sami, zaczęłam z grubej rury.

- Naszych rodziców tu nie ma, więc ja muszę przeprowadzić tą rozmowę. Jakie masz zamiary wobec mojej siostry?

- Eee... A jakie mam mieć?

- To podstawowe pytanie każdego rodzica, ale... Takiej odpowiedzi to ja się nie spodziewałam.

- Ok.. .Podoba mi się twoja siostra… Tylko jej tego nie mów.

- Wiedziałam!... Ross miał racje!

- Ross??

- Nie ważne!... Powiedzieć jej nie powiem... ale ostrzec cię muszę...  Lepiej dla ciebie będzie,  jeśli ona nie będzie przez ciebie płakać.

- Tak... Domyślam się.

- Bo jeśli ona mi powie,  że cokolwiek jej zrobiłeś to cię załatwię.

Słychać było jak głośno przełyka ślinę.

- No! Skoro już wiesz na czym stoisz... To muszę ci powiedzieć, że chyba masz u niej spore szanse.

- Serio? Bo wiesz... My się już... No ten...

- Tak myślę. Dziwnym trafem gdy o tobie mówię to zawsze się uśmiecha. To chyba coś znaczy.

- Uśmiecha... To dobrze... Bo my się już całowaliśmy...

- Poważnie? A wiesz, że ona jeszcze nigdy się nie całowała?

- No już tak...

- Teraz tak, ale przedtem z nikim się nie całowała. - Wzruszyłam ramionami.

- To takie wzruszające...

- Oj bardzo! Dobra chodź, zobaczymy co z nią.- Wyszliśmy z mojego pokoju. Poszliśmy zobaczyć co z Em. Weszliśmy do jej pokoju, a ona smacznie sobie spała.

- Lepiej jej nie budźmy, będzie zła. - wyszeptał blondyn.

- Zgodzę się z tobą w 100 procentach. - Zamknęłam cicho drzwi.

- Ja też już pójdę spać, dobranoc. - powiedziałam po czym poszłam do swojego pokoju. Po przebraniu w piżamę i położeniu się do łóżka, już miałam zasnąć, aż tu nagle pukanie.

- Co do cholery... - wyszeptałam po czym wstałam z łóżka zaspana. Pukanie powtórzyło się. Tak jakby coś z balkonu. Podeszłam do niego niechętnie po czym otworzyłam drzwi.

Byłam w szoku. Ross stał na moim balkonie! Jak by to powiedziała Emily... What the fuck?

- Co ty tutaj robisz?!  - krzyknęłam zdruzgotana. - A co ważniejsze jak tu się dostałeś?? - Dodałam szybko.

- Normalnie. Drzewem. - wskazał na wielką brzozę obok mojego domu. - No i stoję tak apropo pierwszego pytania.

- Więc... Po co tu się wspiąłeś?

- Żeby do ciebie przyjść?

- O tej porze? I po co? - Byłam totalnie zdziwiona.

- Nie mogłem zasnąć.

- Z jakiego powodu? - Zapytałam z małą troską w głosie.

- No... nie wiem... chyba przez ciebie.

- Przeze mnie? - Chłopak nic nie powiedział już, tylko mnie pocałował.

***
Hey! Postanowiłam rozbić te ok.20 tys słów na parenaście rozdziałów, z resztą i tak nie mam czasu poprawiać błędów w jakiś dużych fragmentach xD Ostatnio piszemy na prawdę dużo, ale trzeba to wszystko kopiować do word'a i poprawiać z telefonu, bo mam na prawdę wielkiego bzika na punkcie interpunkcji... no i ja mam trochę czasu tylko w piątki, a Diana nie ma na komputerze office'a więc nie ma innego wyjścia jak te piątki właśnie ;c

Mam nadzieję, że rozdział może być i postaram się jak najszybciej wstawić kolejny ;D

P.S. Wiem, że rozdział nudny i bardzo krótki i przepraszam za to bardzo, ale inaczej nie mogłabym go wstawić teraz ;c

~Refive <3