Rozdział 3

Emily

 Wstałam o dziewiątej rano. Szybko poszłam do łazienki umyć się i ubrać. Włożyłam na siebie niebieskie spodnie i bluzkę z krótkim rękawem. Poszłam zjeść śniadanie. Nagle zadzwonił dzwonek. Ola poszła otworzyć, a po chwili usłyszałam chłopaków.

- Co tak wcześnie? - usłyszałam głos nieco zmieszanej i zdziwionej Oli.

- Nudziło nam się w domu- Odpowiedział radosny Ross.

- Ale ja nawet nie zjadłam śniadania...

- Poczekamy. A gdzie twoja siostra? - szybko odłożyłam talerz do zmywarki i nalałam sobie soku.

- W kuchni. - słyszałam jak zaczęli się zbliżać do pomieszczenia

- Siemka wam- Przywitałam się wesoło i rzuciłam szklankę do zlewu. Miałam pecha ponieważ się stłukła - Oj- dodałam

- Nie skaleczyłaś się? - Zapytał z troską w głosie Riker.

- Nie, spoko. Nic mi nie jest! - powiedziałam i szybko zabrałam szkło. Wywaliłam do kosza.

- Ładnie tu macie - powiedział uśmiechnięty Ross.

- Dzięki... - odpowiedziała Ola, jakby nadal zmieszana. Jakoś dziwnie się zachowywała.

- Ok! To ja się zbieram... Ross pilnuj mojej siostry w waszym studiu.

- Po co tak wcześnie jechać do szkoły? - Zapytała moja zdziwiona siostra patrząc na mnie jak gdyby nie chciała zostać sam na sam z Ross'em

- Powiedziałam zbierać się, a nie jechać -dodałam, żeby mogła odetchnąć z ulgą

- Właśnie! Szkoła! Riker, co ze szkołą?! - Zaczął panikować  Ross.

- To zależy do której klasy chodzisz. - Powiedziała Olka.

- Do pierwszej... A to dobrze czy źle? - Zapytał nadal przerażony.

- Raczej dobrze... Chodzisz do klasy z moją siostrą, a po za tym młodsze klasy nie mają dzisiaj zajęć. Riker ma gorzej - uspokoiłam go.

- Ha fraaaajer! - zaczął nabijać się z starszego brata. Aż zrobiło mi się go szkoda.

- Nie będę miał chyba dużo do nadrabiania i przynajmniej ominą mnie te nudne lekcje o wymaganiach itp...

- One są najlepsze, bo możesz na nich pogadać. - Rzucił jego młodszy brat.

- Ross ma racje - Przytaknęłam młodszemu niechętnie

- No i? I tak nie mogę tam dzisiaj pójść.

- Dobra , bez bulwersu! Idę się naszykować! - wywróciłam oczami i skierowałam się do pokoju

- A ja poszukam w końcu czegoś do jedzenia. - przewróciła oczami moja siostra. Zobaczyłam jeszcze kontem oka że otworzyła lodówkę.

Kiedy już znalazłam się u mnie, szybko wzięłam moją torbę i zaczęłam pakować książki. Nagle usłyszałam pukanie do drzwi. - Proszę!

- Co robisz? - Zapytał Riker stojący w drzwiach.

- Kończę pakować książki - Pokazałam palcem na torbę i uśmiechnęłam się. Próbowałam wepchnąć piórnik. Ale coś mi to nie wychodziło.

- Pomóc ci? - Zapytał jakby z... Nadzieją?

- Jakbyś mógł! Staram się to włożyć, ale jakoś nie mogę- powiedziałam zdesperowana.

- Okey. - usiadł koło mnie i zaczął wsuwać piórnik. Po chwili mu się udało.

- Jak ty to...- ja się męczyłam z tym pięć minut, a jemu wystarczyła sekunda.

- Normalnie - odpowiedział pokazując swoje śliczne ząbki.

- Cóż....Dziękuje

- Nic wielkiego.

- Dla mnie tak- Pocałowałam go w policzek i podeszłam do szafy.

- A co teraz robisz? - zapytał zdziwiony.

- Nie wzięłam stroju na WF...

- Aaa... to wszystko tłumaczy.

- Albo dobra dziś nie ćwiczę - powiedziałam i zamknęłam szafę z hukiem.

- W sumie to i tak będzie samo gadanie, więc na pewno nie będziecie ćwiczyć. - powiedział.

- Nie chce mi się tam iść - siadłam na łóżko. Czułam się zmęczona, a nawet nie byłam w szkole.

- To nie idź. Chodź z nami. - rzucił zachęcająco i z uśmiechem.

- Chciałabym, ale to pierwszy dzień... nie chcę opuszczać

- Ja opuszczam i co? Nic wielkiego się nie dzieje.

- Ale ty masz taryfy ulgowe, a ja jestem najlepszą uczennicą w klasie... niestety - skrzywiłam minę. Chciałam iść z nim... to znaczy z nimi.

- Tyy? Znaczy: akurat tyy?? - szybko się poprawił.

- No... że blondynka nie od razu znaczy, że głupia- wzruszyłam ramionami i poprawiłam grzywkę ruchem głowy

- Ej! Nie o to mi chodziło!

- No przecież wiem! Droczę się z tobą - mrugnęłam do niego i delikatnie walnęłam w ramie

- Nie strasz mnie tak... - powiedział z ulgą.

- Przepraszam- zrobiłam minę kotka ze Shreka.

- Awww... jakaś ty słodka. - rzucił po czym zmierzwił mi włosy na głowie.

- Dzięki! No czas się zbierać! - powiedziałam z uśmiechem i zawiesiłam torbę na ramie.

- Jest dopiero dziesiąta... - spojrzał na mnie dziwnie.

- Poważnie ?- powiedziałam zdziwiona. Wydawało mi się że było później.

- No spójrz. - pokazał mi wyświetlacz swojego telefonu. Ja spojrzałam się na niego dziwnie.

- Może najpierw sam zobacz? - powiedziałam z niedowierzaniem. Riker tylko się uśmiechnął po czym wykonał polecenie. Od razu uśmiech zszedł mu z twarzy.

 - O cholercia... pędem do szkoły!

Otworzyłam drzwi, a do pokoju wpadli Ola i Ross.

- Powinnam to skomentować, ale wredne słowa zachowam dla siebie - zwróciłam się do Rikera i poszłam do kuchni napić się jeszcze soku.

- Ale to nie tak jak myślisz! - zaczęła się bronić moja siostra.

- No właśnie, my tylko przechodziliśmy i tak jakoś wpadliśmy na te drzwi... - pomagał jej Ross.

- Jasne! A ja jestem Marysia, mam czarne włosy i kocham zbierać maliny - Powiedziałam sarkastycznie i zaczęłam pić sok.

- Ej... to akurat nie prawda. - powiedział z urazą młodszy blondyn.

- Wiesz co to sarkazm ? -Zapytałam z politowaniem Rossa

- Oczywiście że wiem. - pokazał mi język.

- Powiedzmy, że ci wierze. Dobra miło było, ale ja się zmywam. Ola jak będziesz w tym studiu to uważaj na siebie - zwróciłam się do młodszej siostry zakładając buty.

- Z nami jej nic nie grozi przecież. - zbuntował się Ross.

- Uważaj na siebie - Zignorowałam młodego Lyncha i puściłam oczko Oli.

- Okey, okey. - odpowiedziała mi z nieśmiałym uśmiechem na ustach.

Ola

- Gdy Emily i Riker już wyszli, poszłam do mojego pokoju się pakować. Przez cały ten czas między mną a blondynem panowało milczenie. Szczerze, to jakoś na żywo, gdy wiesza na mnie swój wzrok, nie wiem co powiedzieć.

- Jesteś gotowa na nasze studio? – przerwał nagle ciszę jaka między nami panowała od dłuższego czasu.

- Sama nie wiem… chyba tak. Na reszcie zobaczę jak tam jest. – rozmarzyłam się.

- Zobaczysz, że nie pożałujesz. Em będzie ci zazdrościć - Zaśmiał się blondynek.

- Haha, to brzmi groźnie. – powrócił mi dobry humor.

- Spokojnie! Włos ci z głowy nie spadnie - wybuchliśmy śmiechem oboje. Do domu wpadł Riker. Szybko się uwinął.

- No co tak się grzebiecie? Jest za pięć! Już jesteśmy spóźnieni! – zaczął nas pośpieszać nieco zestresowany.

- Spoko, już idziemy. – powiedziałam, po czym wyszliśmy z domu. Kiedy już go zamknęłam na cztery spusty, stanęliśmy pomiędzy dwoma błyszczącymi samochodami: niebieskim dodge viper’ em oraz żółtym chevrolet corvette.

- Woooooooooow… - wbiłam wzrok w oba auta i z otwartą szeroko buzią wpatrywałam się w nie. – Kim wy jesteście? Milionerami jakimiś? – zapytałam z niedowierzaniem.

- Nasi rodzice dają nam dużo kasy. – powiedział Ross jakby to było coś normalnego. A zdecydowanie NIE BYŁO.

- Ale oczywiście wsiadamy do mojego. – rzucił szybko starszy blondyn i już chciał otwierać drzwi w swoim wozie, ale jego młodszy brat mu przeszkodził.

- Co to to nie! Jedziemy moim! – zaczęła się kłótnia.

- Serio? Wy to już większych problemów nie macie? – zapytałam z sarkazmem. – No już, kompromis…

Jedziemy autobusem!

- Nigdy w życiu! – powiedzieli na raz obaj bracia.

- A po za tym nie mamy czasu! A mój samochód jest zdecydowanie szybszy. – dodał Ross.

- Dobra... ene due like fake... Jedziemy Rikera, bez marudzenia - Zrobiłam małą wyliczankę i problem z głowy.

- No wiesz co? Foch!

- Nie obrażaj się... po prostu tak wyszło!

Wsiedliśmy do niebieskiego auta i ruszyliśmy. Ross siedział twarzą do okna i nadal udawał obrażonego.

Zaczęłam się zastanawiać co u Emily.

'Pewnie się teraz nudzi...' - pomyślałam.

Emily

W szkole to była totalna masakra. Strasznie się nudziłam, nawet mi się przysnęło na historii. Ciągle gadali o regulaminie i prawach ucznia. Wymęczyłam się strasznie. Gdy wróciłam do domu Oli nie było. Zapewne dobrze się bawiła. Nie zamierałam do niej dzwonić i jej przeszkadzać. poszłam do swojego pokoju i położyłam się spać.

Obudził mnie dzwonek do drzwi.

Niechętnie wstałam i podeszłam do drzwi.

Gdy je otworzyłam, nie wierzyłam własnym oczom...

***

Hejo... i kolejny rozdział! Jakoś samo się napisało... szybko i przyjemnie :D

Mam nadzieję, że się Wam podoba i napiszecie swoją opinię w komentarzach! ;)

Dobra, dalej już nie przynudzam, pa!

~Refive